Rozdział 3

Zaczynam go nienawidzić za to, że za mnie decyduje. Przysięgam, że będzie miał piekło jak mi jeszcze coś zabroni. Położył mnie w salonie, ale faza. Podobało mi się co zrobiła ze mną ta tabletka.

Przyszedł do mnie i położył moją głowę na swoich kolanach. Nie odezwałam się do niego słowem przez cały dzień. Może dlatego, że nie byłam w stanie. Humor miałam bardzo dobry. No i w końcu położył mnie spać. Rano w końcu wyszłam. Humor dalej dobry. Załatwiłam co miałam załatwić. Sprzedałam jedną z sukienek z garderoby. Droooga była. Poszłam do siostry wieczorem.

- Summer !

- Maya. Jak tam mała ?

- Zabierz mnie stąd. - przytuliła się do mnie mocno.

- Nie mogę kochanie.

- Dlaczego ?

- Bo mam problemy. Wiesz, nabroiłam.

- A jakie ?

- Złe. - pocałowałam ją w czoło.

- Obiecałaś, że mnie zabierzesz.

- Jak będę mogła.

- Ale to nie ty tu siedzisz. - poszła sobie i już nie chciała mnie widzieć. Popłakałam się. Chciałam do Harry'ego. Jestem okropna siostrą. Nawet w tym sobie nie radzę. Zdruzgotana szłam do domu. Od razu mocno przytuliłam się do Hazzy. Fajnie mieć czasem kogoś obok.

- Co się stało ? - Nie odpowiedziałam. Dalej mocno się go trzymałam - Okej, to po co byłaś w domu dziecka ? - tulił mnie

- Powiem ci jeśli obiecasz ze przestaniesz mnie szpiegować, bo to jest nie do zniesienia -wyszlochałam.

- Nie szpieguje. Powiedz kotku

- To niby skąd wiesz, że tam byłam. Przecież nie po to aby adoptować.

- Więc po co ?

- Odwiedziłam siostrę.

- Co ?

- Siostrę. Ma do mnie żal.

- Musimy ja stamtąd zabrać. - Spojrzałam na niego. To było wariactwo. Nie zostanę tu długo. 

- Nie. Ona potrzebuje rodziny. Matki i ojca. Nie siostry ćpunki.

- Nie będziesz ćpała.  

- Summer, prawdopodobnie nikt jej nie zaadoptuje.

- wcale nie.

- Jeżeli ty nie chcesz jej pomóc to ja to zrobię.

- Nawet jej nie wychowasz. Nie wiem co mam zrobić - musiałam się napić. Wzięłam wino.

- Razem ją wychowamy.  - podniósł mój podbródek.

- Nie. Ja nie jestem jej matka, a ty. ..to ty - usiadłam i zmęczona spuściłam głowę. To zwykle oszustwo.

- Jesteś jedyna osobą,  którą ma i kocha

- Nie mam mieszkania! Ćpam. Pije. Baluje. Sypiam czasem za kasę i cie okradam. No szczyt marzeń kurwa - wybuchnęłam nie gryząc się w język.

- Słucham ?

- To co słyszałeś. Cała prawda o mnie. - odstawiłam butelkę. - i moich planach. - Pokręcił głową i wyszedł z pokoju Kopnęłam w stolik. Byłam wściekła, że mu powiedziałam. Za szybko no. Ale to w przypływie emocji. Porwałam kluczyki ze stołu i wsiadłam do auta wyjeżdżając z garażu. Nie wiem gdzie jechałam. Musiałam ochłonąć. Summer źle robisz. Całe życie. Dwa dni spałam w tym aucie. Na resztkach paliwa pojechałam pod dom dziecka.  Chciałam ja przytulić, ale jej tam nie było.

- Gdzie jest moja siostra - spytałam wyczerpana emocjonalnie. Ręce mi drżały.

- Adoptowana.

- Nienawidzę cie Styles - powiedziałam wściekła. Nawet ją mi zabrał.

- Właściwie to wróciła do ojca.

- Słucham?!

- No tak.

- O nie - nogi się pode mną ugięły. Tylko nie tam. Nie chciałam, żeby przechodziła przez to co ja.

Co ja mam zrobić ? Tylko Hazz może mi pomóc Może, ale czy to zrobi. Oszukałam go. Pojechałam do niego. Weszłam do środka nie wiedząc jak się zachować. Jeszcze ten gość tam był.

- Harry, Twoja dziwka wróciła.

- Musisz mi pomóc rozumiesz - złapałam go za koszule i patrzyłam w oczy. - Dla niej. On ją skrzywdzi rozumiesz?

- Summi ? - kompletnie pijany.

- Harry błagam cie - płakałam.

- Co się stało ?

- Mój ojciec ją adoptował.

- To źle ?

- Tak. Okropnie. Najgorzej. Nie wiesz co on robi.

- Nie wiem. - Puściłam go. Dzisiaj rozmowa była bezsensu. Spojrzałam na jego kolegę. - Jak... Jak wytrzeźwieje to powiedz mu żeby zadzwonił.

- Jak wyjdziesz to dalej będzie pił.

- Nie możesz mu zabronić? Zabrać? Od czego są przyjaciele? - pociągnęłam Harry'ego za rękę na kanapę i położyłam.

- Teraz się martwisz ? Dał Ci wszystko,  a ty jak go potraktowałaś

- Wiedział jaka jestem. Odpierdol się jak nic nie wiesz. - Loczek płakał leżąc na kanapie. Przykryłam go kocem i otarłam łzy. - Harry no nie rób mi tego. Ja mogę płakać, ale ty nie - kucałam.

- Ty też mnie zostawisz.  Jak każdy. Zawsze będę sam.

- Nie będziesz.

- Będę.  Nikt nie będzie mnie kochał

- Harry przestań - odezwał się brunet. - Zasługujesz na kogoś lepszego niż ona. 

- Racja.

- Zamknij mordę Louis i wypierdalaj z mojego domu.

- Chyba że z nią.

- Powiedziałem wyjdź - Spojrzałam na bruneta. Jezu, serio mnie nie lubił. Wyszedł. Poprawiłam Harry'emu poduszkę pod głową.

- Zabije się, wiesz ?

- Nie. Masz wszystko i nie będziesz sam - usiadłam opierając się o kanapę. - Popatrz jaka ja jestem beznadziejna.

- Taka jaką chcę.

- Nie chcesz mnie takiej. Nie chcę być szmatą. Przepraszam, że Cię wykorzystałam.

- Kogo ja obchodzę ?

- Mnie. Swoją rodzinę.

- Ciebie ? Przestań.

- Obchodzisz mnie - potarłam ręką czoło. - Wiem, jestem idiotką ale nie chce być już dziwką. Nie chcę, żeby patrzyli na mnie z obrzydzeniem. - poprawiłam mu włosy wpadające na nos.

- Nie jesteś.  Jesteś wspaniała, ale zagubiona. - Pogłaskałam go po policzku. 

- Muszę pomóc siostrze..

- Załatwiłem to.

- Co?

- Louis ją zaraz przywiezie.

- Jak to załatwiłeś skoro jak przyjechałam to nie wiedziałeś o co mi chodzi.

- Wystarczyło,  że Louis usłyszał.

- Nie lubię go.

- On Ciebie.

- Wiem.

- Daj mi wódkę

- Nie. Weź idź spać - trzepnęłam go poduszką. I tak zaraz zasnął, a ja zaczęłam sprzątać. Nareszcie. Myślałam, że już nie zaśnie. To moja wina, że jest w takim stanie. Kiedy skończyłam siedziałam przy nim. Spał tak spokojnie. Taki piękny. Nie zasługuje żeby tu być. Otworzył oczy. Zobaczyłam w nich ból. Spuściłam głowę nie mogąc na to patrzeć.

- Jesteś tu.. - szepnął podnosząc mój podbródek

- Jestem... Nigdzie się nie wybieram, chyba że mnie wyrzucisz.

- Nigdy

- Przynieść ci coś Harry?

- Wody. - Podniosłam się i poszłam do kuchni. Przez jego słowa zrobiło mi się cieplej na sercu.

Kiedy wróciłam do salonu szklanka wypadła mi z ręki.  Maya była u niego na rękach Znów mi łzy poleciały. Dobrze wiedziałam, że tutaj będzie jej najlepiej. Wyciągnęła do mnie ręce. Od razu ją wzięłam i mocno przytuliłam. - Nic ci nie jest? Matko...

- Nic. Zostanę z Tobą ?

- Tak. Już tak - głaskałam ją po włosach.

- Albo ze mną.  - Powiedział Louis.

- Tobie dziecka nie dam - zmroziłam go wzrokiem.

- Summer zachowuj się.

- Powiedziałam. Chodź skarbie - poszłam z siostra do kuchni. Na pewno jest głodna Harry rozmawiał z nim w salonie. Zrobiłam jej obiad. Wszystko zjadła.

- Chcesz coś jeszcze Maya?

- Pić. - sięgnęłam po szklankę i nalałam jej soku.

- Proszę.

- Dziękuję. - Ona piła, a ja wstawiłam talerze do zmywarki. Tu wszystko było takie nowoczesne i nowiutkie. Aż bałam się czegoś dotknąć, żeby nie popsuć.

- Summer. Chodź pogadać.

- Poczekaj tu - powiedziałam do małej i poszłam do salonu. Louis do niej poszedł. Chciałam mu przywalić, ale Harry złapał mnie za rękę i pociągnął na kanapę.

- Proszę cię no. Nie cierpię tego faceta - jęknęłam schodząc z kanapy. Zebrałam szkło szklanki.

- Posłuchaj mnie uważnie. Louis jest świetnym ojcem i może jej wszystko zapewnić.

- Ojcem? On? - spojrzałam na niego jak na kretyna. - Rozumiem, że jej tu nie chcesz, ale on?

- Nie powiedziałem tego. Zrozum, że ja nie mam czasu, a ty musisz się leczyć. Jeżeli chcesz ona tu zostanie.

- On ma rodzinę? Co on robi? Powiedz mi do cholery. Muszę wiedzieć.

- Louis jest policjantem. Ma żonę i dwójkę adoptowanych dzieci. - Spojrzałam na wejście od kuchni zaciskając zęby.

- I chce trzecie? - tatuś się znalazł.

- Jego żona nie może mieć dzieci.

- Mogę ich poznać?

- Tak.

- Dobrze. - Rozłożył ramiona. Podeszłam do niego i przytuliłam się.

- A teraz wybacz idę wyrzucić szkło.

- Idź. - Tak zrobiłam. Louis rozmawiał z Mayą, a ta się smiała. Pociągnęłam go za tył koszulki.

- Co chcesz kobieto ?

- Pogadamy facecie.

- Słucham ?

- Mną możesz poniewierać, ale ją masz dobrze traktować.

- Dziecka bym nie skrzywdził. 

- Cudownie.

- Aha. Ostrzegam, że jak jeszcze raz skrzywdzisz mojego brata to Cie rozniosę. Rozumiesz ?